Zeynep Duru benim ailemde ilk torun, ilk yeğen. (baba tarafı kalabalık) Üstelik şu an itibariyle bir kardeşi ya da kuzeni olmadığından ''tek'' ünvanına da sahip:) İşte bu ''ilk'' ve ''tek'' olma durumları bazen beni geriyor. Ne zaman anneanne ve dedenin evine gitse, en yüksek seviyede şımarıklıkla dönüyor. Her dediği yapılıyor, her istediği eline veriliyor(özellikle dedesinin cep telefonu, kumandalar, araba anahtarı) Haliyle eve geldiğinde de aynı ihtimamı bekliyor hanfendi. Daha küçücük bebekken, dayısı(Burak) sabaha kadar işyerinde nöbet tutar, işten çıkınca doooğru yeğeninin yanına gelirdi. Teyzesi (Tutku) meşhur ''Kukku'' hergün arar, hafta sonları görmeye gelir. Dedesi nerdeyse hergün uğrar görmek için... Benim 19 aylık kızım, bu ilginin ve sevginin öyle farkında ki; nasıl kullanıyor bir bilseniz. Bu haftaki buluşmada, dedeye yeni bir Kaaayu aldırdı, bütün oyuncaklara saldırdı, dedesi nerdeyse istediği bütün oyuncakları alıyordu da, zar zor ikna ettim ikisini de:)
Anneannesinin yaptığı bütün yemeklere bayılır. Aynısını ben yapsam yemez. Gece uyanıp ''kukkummm, dedemmm, nannanemmm diye sayıklar. Her cümlesinde mutlaka onların ismi de geçer. Eeee çocuk da olsa anlıyor, kimin onu sevip değer verdiğini..........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder