16 Mart 2012 Cuma

Uyku ritüelimiz

Zeynep Duru, doğduğundan beri kendine kendine uyuyan bir çocuk(du) Ne salladık, ne yanımızda yatırdık. Yatağına bırakırdık, kendi kendine dalardı uykuya. Hem de hiç ağlayıp huysuzlanmadan. Zaten 4 aylıkken kendi odasına geçirdik kızımızı. Sonra birşey oldu, büyü bozuldu:) (heryerde anlatıp, nazar mı değdirdim ne:) Artık uyurken yanında babasını istemeye başladı. Babası yanına yatıyor, elini tutuyor, hişşşşş hiişşşşş diye saçını okşuyor, kızımız da bir süre sonra uykuya dalıyordu. Kızımız 2 yaşındayken, babasının mecburi gidişi üzerine, onu uyutmak bana düştü. Ama ne mümkün! Babam da babam... Baktım olacak gibi değil, aldım yanıma, kendi yatağıma. Başladım uydurmasyon masallar anlatmaya:) Sonra bir baktım, kızım uyuyor. Hem de nasıl mutlu, nasıl huzurlu......... Doğduğundan beri yanımızda hiç yatmamış olan kuzum (Recai'yle uykuya dalıp ezmekten korkuyorduk çünkü:) 2,5 yaşında annesinin yatağında uyumaya başladı. İyi de oldu. Anne-kız, sarıla öpüşe uyuyoruz artık:)

Doktor olacakmış:)

Büyüyünce ne olacaksın sorusu, genelde her çocuğa sorulmuştur. Ancak bu, tahminen okul çağındaki çocuklara sorulur. Bizim kız daha 2,5 yaşında olduğu için, aklımın ucundan bile geçmedi bunu sormak. Zaten artık gerek de kalmadı, kendi kendine cevabını verdi:) Yine bir uyutma evresinde, beni öpüp, iyi geceler dileyip, arkasını döndü ve;
Z.D: Annecim ben büyüyünce doktor olucam
Ben : !!!!!!!!!!!!!!!!! Doktorluk güzel bir meslek annecim, de nerden çıktı şimdi bu, gece gece?
Z.D: Anneannemi hastaneye götürüp sırtını iyileştiricem...
Ah benim vefalı yavrummmmmmmmm:)))

Anı defteri...

Bu blogu, kızıma hatıra olsun diye açmıştım. Güya hergün onunla ilgili birşey yazacaktım, o da okuyacaktı. Olmadı... Bazı sebeplerden dolayı yapamadım. Ben de şöyle bir şey uygulamaya karar verdim. Artık hergün, kızımla ilgili, ufacık da olsa birşeyler yazacağım. Maksat blog amacına ulaşsın:))
Mesela bana söylediği, şaşırtıcı cümlelerden başlayabilirim. Dün gece onu uyutmaya çalışırken aramızda şöyle bir diyalog geçti:
Ben: Annecim üzerini örter misin?
Z.D: Tabiki  annecim
Ben: Aferin benim akıllı kızıma. Sen çok akıllı bir çocuksun kuzum
Z.D: Teşekkül edelim annecim
Ben: iç ses : Nassı yaaaaaaaa????????

15 Mart 2012 Perşembe

BU GÜNLERDE BİZZZ....

Son 2 gündür genel ruh halime göre, çok çok daha iyiyim. Babamızla ilgili olumlu gelişmeler oluyor. Sanırım daha erken kavuşacağız aşkıma:) Bu haber içimi biraz olsun ferahlattı. Karamsarlığımı azalttı. Ülkemde güzel şeyler olmaya başlıyor diye umutlanmaya bile başladım. Tabi kızım bu olayların hiçbirinin farkında değil. Ne olumlu ne olumsuz, hiçbirşey bilmiyor kuzum, ailemizin durumuyla ilgili. Zaten böyle olması da en büyük isteğimdi. Bu aralar daha bir hareketli daha bir enerjik kuzum. Haliyle bu enerjisini boşaltacak aktivitelere yönleniyoruz. Son yaşananlardan sonra aklımı bir çok şeye veremez, kafamı çalıştıramaz oldum. Doğal olarak, kuzumu nasıl oyalayacağımı da bilemiyorum çoğu zaman. Neyseki bu zor zamanlarımda imdadıma yetişen bir ''dost''um var benim. Ferda... Canım Ferda'm ve kızı Naz'ın blogunu okurken gördüm bu aktiviteyi. Çok hoşuma gitti, Naz'ımın o minicik elleriyle yaptıkları. Hemen aradım Ferda'mı, malzemeleri nerden aldığını sordum. Maalesef, şehirler arası bir yolculuk sırasında, bir mola yerinden almışlar:(





Neyse, kızımın dedesi (babam) ve anneannesi ne yapıp edip buldular istediğim şeyleri:) Kızım da ben de o kadar mutlu olduk ki... Bu arada birkaç gün sonra Ferda arayıp ''Naz'ın tahta ve merdanesinden bulduk, size de aldık'' demesin mi... Canım yaaa... Gittikleri bir Karadeniz etkinliği hediye fuarında görüp hemen almışlar. Üzüldüm boşuna masraf yaptıkları için ama, ''Naz'ınkiler eskimişti zaten, biz kullanırız'' deyince Ferda, içim rahatladı doğrusu.
Gelelim hamur açma aktivitemize. Zeynep Duru, tahtaya ve merdaneye bayıldı. Saatlerce hamur açtı, şekillerle o oyun hamurlarını kesip şakacıktan kurabiyeler yaptı:) Tabi sonra bu şaka ona yetmeyince, mecburen gerçek kurabiyeler de yaptık:) Üzerinin renkli süslemelerini büyük bir özen ve zevkle yaptı bebeğim. Ve bizim için çok eğlenceli bir gün oldu.....
Not: Ülgen ailesi, iyi ki varsınız hayatımızda. Güzel yüreğiniz için çok teşekkürler............