HAYVANAT BAHÇESİ

Uzun süredir kızmın görmesini istediğim bir yer vardı. Korkabileceğini düşündüğümüzden biraz daha büyüyüp, anlayabileceği zaman görsün istiyorduk. Geçen hafta, hadi artık zamanıdır deyip, koyulduk hayvanat bahçesi yoluna. Ben de uzun yıllardır gitmediğimden heyecanlanmıştım:) Sonuçta sokakta rastlamadığımız tür ve çeşitte onlarca hayvanla karşılaşacaktık. Aldık yanımıza anneanne, dede ve teyzeyi, bu anın keyfini çıkarmak için, girdik hayvanat bahçesine.

Zeynep Duru normalde hayvanları sever, taklitlerini yapar ve hiç korkmaz. Ancak orda gördüğü hayvanlar çok korkuttu kızımı. Kafesin arkasında olmaları, henüz 21 aylık bir bebeğe nasıl bir güven verebilirdi ki! Haliyle kucağımızdan inmeden, sahte sevgi gösterileriyle ilgilendi hayvancağızlarla. Sonraları yavaş yavaş açıldı, çimlerde koşturmaya başladı, parkta oyunlar oynadı. Yine de hayvanlara karşı mesafesi değişmedi. Olsun; O'nun için bir değişiklik, bir anı oldu, hayatının bir bölümüne.

Not: Bu hayvanat bahçesi gezisine biz büyüklerin daha çok ihtiyacı varmış meğer. Kızımız dışında hepimiz, daha çok ilgilendik hayvanlarla. Tabi annemin ''yazık değil mi, doğal hayatlarına salıverilseler'' eleştirileri altında......